ضیاء فلاح محمدی

هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثرات بادکش درمانی گرم و خشک متعاقب آزمون اجرای سرعتی متناوب بالاتنه بر برخی شاخص های آسیب عضلانی، هماتولوژی و عملکرد بدنی مردان کشتی گیر جوان بود. روش شناسی: 15 کشتی گیر جوان با میانگین سن (23-19) و وزن (84-65) به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و طی دو جلسه ی جداگانه به فاصله 1 هفته در دو نوع روش ریکاوری تحت بررسی (بادکش درمانی گرم و خشک و یا ریکاوری غیرفعال) شرکت کردند. نمونه گیری خون در زمان های قبل و بلافاصله بعد از آزمون اجرای سرعتی متناوب بالاتنه، 1 و 24 ساعت بعد از هر روش ریکاوری برای بررسی نشانگرهای آسیب سلولی (CK_LDH_AST) و شاخص های هماتولوژیکی (RBC-WBC-HCT-HGB-PLT) جمع آوری شد. علاوه بر این، ریکاوری ضربان قلب (HRR)، مقیاس درک بازیابی (RPR) و آزمون وینگیت دستی نیز برای ارزیابی عملکرد بی هوازی کشتی گیران مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بادکش درمانی موجب کاهش معنی داری در سطوح CK متعاقب آزمون اجرای سرعتی متناوب بالاتنه بعد از گذشت 24 ساعت و افزایش معنی داری در RPR بعد از گذشت 1 و 24 ساعت از بادکش درمانی شد. اما بین اثر نوع ریکاوری (بادکش درمانی یا غیرفعال) بر میزان شاخص های LDH، AST، RBC، WBC، HCT، HGB و PLT متعاقب آزمون اجرای سرعتی متناوب بالاتنه بعد از گذشت 1 و 24 ساعت تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین اثر نوع ریکاوری (بادکش درمانی یا غیرفعال) بر اوج توان، میانگین توان، کاهش توان و ریکاوری ضربان قلب متعاقب آزمون اجرای سرعتی متناوب بالاتنه تفاوت معنی-داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد بادکش درمانی می تواند به عنوان یک روش ریکاوری در کاهش شاخص های آسیب سلولی و همچنین روشی که دارای فواید فیزیولوژیکی و روانی مثبتی است، مورد استفاده قرار گیرد.