چکیده زمینه و هدف: امروزه هویت بخشی به حوزههای شهری از طریق حفظ، ارتقا شخصیت و توانمندسازی (عملکردی و فرمی) بناهای با ارزش تاریخی عملکردی، که به عنوان نشانه در خاطره جمعی و تصویر ذهنی انسانها از جایگاه ویژهای برخوردارند، امری با ارزش در مباحث طراحی شهری است. در این زمینه به نظر میرسد اتخاذ تدبیری که فرصت دید به این ابنیه را فراهم آورد و کیفیت نفوذ پذیری بصری را به محیط قرارگیری این ابنیه ببخشد، از راهکارهای توانمند سازی این بناها به حساب میآید. روش بررسی: در این تحقیق از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و شیوههای تحقیق مرور متون و منابع و اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانهای و همچنین از روش تحقیقی موردی و شیوه تحقیق مشاهده و مصاحبه در بستر مطالعات میدانی استفاده شدهاست. همچنین منظر خیابانی آستانه سید علاءالدین حسین واقع در بافت قدیم شیراز به عنوان مطالعه موردی این تحقیق معرفی و ویژگیهای آن تحلیل شدهاست. یافتهها: نتایج این تحقیق نشان میدهد که دیدها و چشماندازها، به عنوان انگارههای اصلی سازمان بصری و منظر شهری، عناصری هستند که میتوانند از طریق قانونمندیهایی، زمینه نفوذپذیری بصری بناهای با ارزش تاریخی عملکردی را فرهم آورند. نتیجهگیری: تحقیق پیش رو ضمن تدقیق مفاهیم مرتبط با چشماندازهای شهری و جایگاه آنها در مدیریت و مطالعات بصری، به تحلیل قانونمندیهای جهانشمول حاکم بر طراحی هدفمند و آگاهانه چشماندازها به سوی ابنیه با ارزش تاریخی – عملکردی درون شهری پرداخته است. همچنین با بهرهگیری از قانونمندیهای تدقیق شده، راهکارهایی به منظور بهبود کیفیت منظر خیابانی آستانه سید علاءالدین حسین شیراز ارائه گردیدهاست.
