از منظر ادیان و مکاتب فلسفی الهی، بعد غیر جسمانی و مجرد انسان ، مهمترین بعد وجودی اوست و اهتمام به حفظ سلامت و یا سالم سازی آن به عنوان غایت و مطلوب نهایی مورد توجه بوده است. سلامت نفس در مکاتب مختلف، با رویکرد های و روش های کوناکونی تعبیر و بکار برده می شود. در میان حکمای اسلامی ملاصدرا نیز به این مساله توجه ای خاص نموده است. او تاکید میکند که سلامت ازمقوله حالت یا ملکه ای برای نفس که بواسطه آن افعال نفس در «: کیف نفسانی است و آنرا چنین تعریف میکند و با تصریح بر وجودی بودن مساله سلامت و » مرتبه بدن عنصری و مادی به وجهی نیکو صادر می شوند تشکیکی بودن آن تصویری خاص از سلامت نفس ارائه می دهد. ومفهوم معنویت، که اشاره به وجود حقایق متعالی دارد، و عناصری از قبیل خدا محوری و غایت مندی، ایمان مداری و اخلاق گرایی به عنوان مولفه های اساسی معنویت می باشند بر سلامت نفس و تداوم آن نقش موثر و اساسی دارند. با پژوهش در آثار صدرالمتالهین به این نتیجه رهنمون می شویم که معنویت می تواند به عنوان یکی از عواملی موثر بر ایجاد و استمرار سلامت نفس مورد توجه قرار گیرد.
