مقایه حافرٍد درپی شناخت عوامل معرفتی و عاطفی بهبود وفعیت اخلاقی جامعه ایرانی در روابط بیناشخصی در اپیدمی کووید 19 است. دراین جستار میخواهیم رفتاراخلاقی و روابط بین فردی را درجامعه ایرانیدردوران کرونا بررسی کنیم.شرایط همهگیری میتواند بسان سنجشی برای ارزیابی وفعیت رشد فردی وجمعی باشد که مثلا چگونه دروفعیت ببرانید قضاو اخلاقی کنیمد تصمیمهای اخلاقی بگیریم وچگونه بایکدیگر رفتاراخلاقی داشته باشیم.احتکار و گرانی ماسکد فروش داروهایی تقلبید ببتنام برای واکسنهای تقلبید احتکار وکمبود مبلو های فدعفونی کنندد جولان دادن فرصت طلبان وسودجویان و... ازجمله معضلا اخلاقی هستند که در دوران کرونا با آنها مواجه شدیم. موفوع این مقایه صرفا روابط افراد جامعه درساحتی فردگرایانه و بیناشخصی است. موفوع این مقایه واکاوی عواملی است که درکاهش آسیبهای اخلاقی مؤبراستد این عوامل یا مبیطی هستند)نظیر عدایت در تخصیص منابعد قوانیند نظار همگانید قومیتد گروهای اجتماعی و...(ویاعوامل درونی هستند)نظیر عوامل شناختی _معرفتی، وعوامل عاطفی_انگیزشی( ویا هردو. دراین جستار صرفا به عوامل درونی میپردازیم. شناخت و آموزش؛ تأبیرجهانبینی فرد در رفتار؛ حق ایناس؛ خودشناسی/خودآگاهی؛ خردورزی؛ هوش هیجانی؛ هوش اخلاقی؛ شفافیت از عوامل شناختی وانگیزه؛ خودکنتریی؛ دیگرگروی؛ همدیی و همبستگی اجتماعی و شفقت از عوامل عاطفی بهبود وفعیت اخلاق بیناشخصی است.
