الهه طالبی گرکانی

تغییر فنوتیپ بافت چربی بر اثر تمرین تئوری جدیدی است که به تازگی مطرح گردیده، با این وجود شناسایی سازوکار سلولی – مولکولی آن در حال بررسی است. هدف پژوهش حاضر بررسی دو نوع پروتکل تمرین تناوبی سرعتی و مقاومتی ایستگاهی بر شاخصهای پیکرسنجی، سطوح سرمی هورمون شبه متئورین، سایتوکین های ضد التهابی IL-4، IL-13، IL-10، هورمون انسولین، گلوکز خون، نیم رخ لیپیدی در پسران نوجوان دارای اضافه وزن بود. سی پسر نوجوان دارای اضافه وزن با میانگین سن 80/0±41/18 سال، وزن 2/4±6/81 کیلوگرم و شاخص توده ی بدن 8/0±7/27 کیلوگرم بر مترمربع در این تحقیق شرکت و به طور داوطلبانه به سه گروه کنترل (10نفر)، تمرین تناوبی (10نفر) و تمرین مقاومتی (10نفر) تقسیم شدند. گروه های تجربی تمرینات تناوبی سرعتی و مقاومتی دایره ای را سه روز در هفته و به مدت شش هفته انجام دادند. شاخص های پیکرسنجی و سطوح ناشتای نیم رخ لیپیدی، انسولین، گلوکزخون، هورمون شبه متئورین و سایتوکینهای ضد التهابی IL-4، IL-13، IL-10 در ابتدا و پایان مطالعه اندازه گیری شد. برای مقایسه ی درون گروهی داده ها از آزمون تی وابسته و برای مقایسه ی بین گروهی از آزمون تی مستقل و جهت بررسی تغییرات بین گروهی از آنالیز کوواریانس استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری در سطح 05/0>P انجام شد. افزایش معنی دار سطح سرمی هورمون شبه متئورین، سایتوکین های ضد التهابی IL-4، IL-13، بهبود نیم رخ لیپیدی، شاخص مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی در اثر شش هفته تمرین تناوبی سرعتی در نوجوانان پسر دارای اضافه وزن مشاهده شد، اما سطح سرمی سایتوکین IL-10 تغییر معنادار نشان نداد (05/0 >P). از طرف دیگر به دنبال شش هفته تمرین مقاومتی ایستگاهی سطوح سرمی هورمون شبه متئورین، سایتوکین های ضد التهابی IL-4، IL-13، IL-10 همگی افزایش نشان دادند اما به لحاظ آماری معنی دار نبودند (05/0> P)، هم چنین این پروتکل تمرینی نتوانست نیم رخ لیپیدی، شاخص مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی نوجوانان پسر دارای اضافه وزن را بهبود بخشد (05/0> P). افزون براین، ارتباط معکوس و معنی داری بین تغییرات سطوح سرمی هورمون شبه متئورین با تغییرات وزن بدن، شاخص توده ی بدنی، درصد چربی بدن، گلوکز خون، لیپوپروتئین کم چگال، تری گلیسیرید و کلسترول تام و ارتباط مثبت و معنی داری بین تغییرات سطوح سرمی هورمون شبه متئورین با تغییرات لیپوپروتئین