محمد علی احسانی

یکاری یکی از مشکلات مهم اقتصادی کشورها بوده و یافتن راه های کاهش آن همواره مورد توجه محققین و سیاستگذاران بوده است. "اوکان" به رابطه تجربی منفی میان تولید و بیکاری دست یافت. از آن زمان مطالعات متعددی پیرامون چگونگی اثرگذاری بیکاری بر تولید در چارچوب قانون اوکان انجام گرفته؛ ولی نتایج میان کشورها و در زمان­های رونق یا رکود متفاوت است. از آن­جایی که هر نتیجه با دلالت­ سیاستی مجزایی همراه هست، بازبینی مجدد این قانون تجربی با به کارگیری روش­های نوین اقتصادسنجی ضروری به نظر می­رسد. این پژوهش با به­کارگیری رهیافت چرخشی مارکوف اعتبار قانون اوکان در اقتصاد ایران را بر پایه داده های سال های 1396:4 – 1357:1 از منظر نا متقارنی درون رژیم­ها بررسی کرده است. نتایج نشان می­دهند که اثرگذاری بیکاری بر تولید نامتقارن و غیرخطی است؛ به گونه­ای که در دوره­ی رونق، تغییرات بیکاری بر شکاف تولید اثرگذار نیست؛ ولی در هنگام رکود، تکانه­ی مثبت و منفی اثری معنا­دار و نامتقارن بر شکاف تولید دارند؛ به این معنی که کاهش بیکاری با شدت بیش تری شکاف تولید را تحت تأثیر قرار می دهد.