هدف از پژوهش حاضر ارزیابی کیفیت سیستم توسعۀ استعداد فوتبال ایران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعۀ آماری پژوهش شامل مربیان، بازیکنان، استادان دانشگاه (فعال در حوزۀ فوتبال)، پیشکسوتان، مدیران و داوران فوتبال ایران و نمونۀ آماری شامل 253 نفر بود که به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامۀ ارزیابی سیستم توسعۀ استعداد روجر و همکاران (2010) استفاده شد که پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 0/87 به دست آمد و روایی صوری آن توسط استادان مدیریت ورزشی تأیید و روایی سازۀ آن از طریق تحلیل عاملی بررسی شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی در قالب نرم افزارهای AMOS23 و SPSS22 استفاده شد. یافته ها نشان داد که در بین ابعاد سیستم استعدادیابی فوتبال، به ترتیب، ساختار، فرایند و نتایج بیشترین نقش را داشته اند و هر سه بعد با میزان مطلوب فاصله داشتند. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود که مدیران و مسئولان برای بهبود وضعیت استعدادیابی فوتبال ایران، هدف گذاری، داشتن چشم انداز و برنامه هایی برای رسیدن به اهداف را مدنظر قرار دهند.
