مروزه ورزش بخش مهمی از ابزار دیپلماتیک کشورهاست. ورزش به عنوان ابزاری مطلوب، ظرفیت شکل دادن به ترجیحات دیگران از طریق قدرت نرم را دارد. بنابراین پژوهشگر بر آن شد که به شناسایی کارکردهای سیاسی دیپلماسی عمومی و قدرت نرم در ورزش و گردشگری ایران بپردازد. پژوهش حاضر در چارچوب رویکرد کیفی انجام شد و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شدند. جامعۀ آماری پژوهش افراد متخصص در زمینۀ سیاسی، ورزشی و گردشگری شامل پنج نفر از اعضای هیئت علمی ورزشی، پنج نفر از اعضای هیئت علمی گردشگری، هفت نفر از اعضای هیئت علمی علوم سیاسی، پنج نفر دارای سابقۀ کار اجرایی در سازمان گردشگری و میراث فرهنگی و ورزشکار با سابقۀ حضور در مسابقات بین المللی بودند. روش جمع آوری داده ها به صورت مطالعۀ پژوهش های پیشین و مصاحبۀ عمیق و باز بود. برای سنجش پایایی پژوهش، از توافق درون موضوعی استفاده شد. میانگین میزان توافق درون موضوعی برابر با 89 درصد گزارش شد. براساس یافته های حاصل از مصاحبۀ نیمه ساختاریافته، مهم ترین کارکردهای سیاسی دیپلماسی عمومی و قدرت نرم در ورزش و گردشگری ایران شش مؤلفه شامل منش سیاسی، سیاست خارجی، سیاست داخلی، آگاهی سیاسی، مبارزه با انزوا، اطلاعات و ارتباطات بودند. باتوجه به نتایج حاصل از پژوهش پیشنهاد می شود از مزیت ورزش که زبان مشترک بین ملت هاست در جهت افزایش ارتباطات بین المللی و آگاهی سیاسی از سفرای ورزشی استفاده شود، زیرا از مزیت های مذاکرات ورزشکاران، مربیان در رویدادهای ورزشی نسبت به سیاستمداران رسمی، دیپلماسی و برقراری ارتباط ها به صورت خودجوش بوده که با محدودیت کم تری روبه رو خواهد بود.
