مساله طراحی خطوط حمل ونقل همگانی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر ساختار حمل ونقل شهری است. اگرچه تحقیقات زیادی در این زمینه صورت پذیرفته و هریک به برخی از زوایای این مساله پرداخته اند، اما تمرکز بر شبکه های حمل ونقلی خاص و استفاده از ویژگی های آنها در حل مساله بوده است. هدف از این پژوهش، آن است که طراحی شبکه خطوط در شبکه های شهری با الگوی شطرنجی به گونه ای تعیین گردد که ضمن حفظ محدودیت بودجه حداکثر پوشش تقاضا حاصل گردد. این مساله در حالت عمومی، جز مسائل پیچیده ترکیبیاتی است و حل دقیق آن در ابعاد بزرگ میسر نیست. در این مطالعه، یک الگوریتم ابتکاری براساس انتخاب حریصانه گره ها با رویکرد بیشترین پوشش تقاضا پیشنهاد می گردد. سپس، نتایج عملکرد الگوریتم بر روی یک شبکه شطرنجی با 60 گره (10×6) برای 30 سناریوی تصادفی تقاضای سفر گزارش و با جواب های دقیق مساله مقایسه می گردد. این نتایج نشان می دهد که، در مقایسه با حل دقیق با تقریبا 4 ساعت زمان اجرا، الگوریتم پیشنهادی می تواند تنها در مدت 4 ثانیه به جواب هایی با اختلاف زیر %10 نسبت به جواب های دقیق مساله دست پیداکند.
