علی اکبر عموئی

ورود فاضلاب های رنگی به محیط زیست به دلیل ماهیت مقاومشان و سمیت محصولات تجزیه شده رنگ منبع مهمی از آلودگی هستند. انواع مختلفی از فرآیندهای تصفیه جهت تصفیه فاضلاب رنگی بکار برده شد. روش های فیزیکی و شیمیایی محدودیت هایی مانند هزینه بالا، راندمان کم و تولید لجن ثانویه را دارند. در مقابل روش های بیولوژیکی یک روش مقرون به صرفه و کارآمد و سازگار با محیط زیست است. در این پژوهش، از سیستم تلفیقی هاضم بی هوازی و سیستم بیوفیلمی با برگشت لجن (IFAS) به صورت سری و از حامل هایی از جنس پلی اتیلن با چگالی بالا در دو راکتور استفاده شده است. اثر پارامتر هایی مانند غلظت اولیه رنگ، دما در هاضم بی هوازی، درصد پرشدگی در هاضم بی هوازی و MBBR و زمان ماند هیدرولیکی در سیستم پیوسته مورد مطالعه قرار گرفته است. آنالیز SEMبرای ارزیابی مورفولوژی بیوفیلم چسبیده و معلق در دو راکتور استفاده شد. بیشترین راندمان حذف رنگ و COD در هاضم بی هوازی در زمان ماند هیدرولیکی 5/2 روز، دمای cº 35 و 50% پرشدگی به ترتیب 81% و 99% بود. بیشترین راندمان حذف رنگ و COD در IFAS در زمان ماند هیدرولیکی 6 ساعت و درصد پرشدگی 70% به ترتیب 25% و 100% بود. مدل سینتیکی استور– کینکنون برای داده های آزمایشگاهی بکار گرفته شد. نتایج نشان داد داده های حذف رنگ و COD با مدل استور– کینکنون مطابقت دارد.