هدف پژوهش حاضر مطالعه عوامل مؤثر بر سبک زندگی کارگران بوده است. جهت چارچوب نظری از نظریات سبک زندگی و نظریات نسلی مانهایم و بوردیو استفاده شده است. جامعه آماری کارگران شاغل در اتوبوسرانی تهران در سال 1396 می باشندتعداد نمونه جامعهآماری 366 نفراست. اعتبار پرسشنامه حاضر از نوع محتوایی و اعتبار سازه آن توسط معادلات ساختاری انجام شده است، پایایی ابزار پژوهش دارای آلفای کرونباخ بالای 7/0 باشد. جهت تجزیه تحلیل پژوهش از آماره های توصیفی و آزمون های استنباطی استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که نمرات عوامل مصرف فرهنگی، مدیریت بدن و مصرف مادی با جنسیت کارگران دارای تفاوت معنادارمی باشد، بالاترین میانگین نمرات عوامل مؤثر در سبک زندگی مربوط به مؤلفه رفتار سیاسی در مردان و مؤلفه مدیریت بدن در زنان به دست آمده است. بیشترین اثر عوامل سبک زندگی با توجه به نسلهای مختلف سبک زندگی کارگران، اثر مصرف مادی (5/18%) است و به ترتیب عامل مدیریت بدن (6/12%)، رفتار سیاسی (6%)، فعالیت اوقات فراغت (8/0%) و مصرف فرهنگی (6/0%) است. بیشترین تغییر واریانس نمرات در بین کارگران با دهه سنی 30 تا 40 ساله در مؤلفه رفتار سیاسی است و کمترین میانگین نمرات مربوط به کارگران در دهه سنی 51-60 ساله در مؤلفه مصرف مادی است. درنتیجه با توجه به تغییرات محیطی در نوع زندگی امروزی نتیجه می شود که کارگران جوان تر را بیشتر با مسائل فراغتی و مصارف مادی آشنا نموده و کارگران مسن تر را به رفتارهای سیاسی آگاه نماییم.
