هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی جایگاه زنان عضو هیات علمی در مقایسه با مردان به لحاظ موقعیت علمی و موقعیت سازمانی، تبیین آن و چگونگی ارتقای آنها از منظر اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل می باشد. جایگاه حرفه ای به موقعیت علمی و سازمانی زنان هیات علمی اشاره دارد. برای تبیین جامعه شناختی جایگاه زنان از رویکرد ترکیبی به عنوان چارچوب نظری استفاده شده است. در این چارچوب نظری به دو دسته عوامل اجتماعی درون و بیرون سازمان علم توجه شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه اعضای هیات علمی زن و مرد دانشگاه علوم پزشکی بابل است (120 نفر اعضای هیات علمی زن و 191 نفر اعضای هیات علمی مرد). اعضای هیات علمی مشارکت کننده در این مطالعه شامل 58 نفر (29 نفر زن و 29 نفر مرد) است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده گردید. در این تحقیق برای ارزیابی اعتبار سنجه ها از روش اعتبار سازه و صوری استفاده شد. ضریب آلفای محاسبه شده برای مفهوم تبعیض جنسیتی 91/0، تصورات قالبی جنسیتی 85/0، برای تفاوت اهداف، انگیزه، علایق و سلیقه های زنان 87/0 و برای نگرش منفی همسر و فرزندان 86/0 است که به سازگاری درونی گویه های سنجش کننده این مفاهیم در حد بالا دلالت دارد. داده های جمع آوری شده، با استفاده از نرم افزار SPSS و بر اساس جداول دو بعدی و نیز آزمون یومن- ویت نی و آزمون تی تجزیه و تحلیل شدند. برخی دیگر از یافته های مهم این پژوهش عبارتند از: حدود 90 درصد زنان هیات علمی هیچ سابقه مشارکت در شکل های مدیر مسئول، عضو هیات تحریریه و سر دبیر در نشریات علمی- پژوهشی نداشتند. بر اساس آزمون تی، موقعیت علمی زنان هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل تفاوت معنی داری با موقعیت علمی مردان هیات علمی این دانشگاه ندارد، اما به لحاظ موقعیت سازمانی تفاوت اساسی بین دو جنس مشاهده می شود. بطوریکه زنان هیات علمی نسبت به مردان کمتر در پست های مدیریتی قرار گرفته و بیشتر در سطوح مدیریتی خرد (گروه آموزشی) و میانی (دانشکده) دارای موقعیت شدند. از مهمترین عوامل موثر بر موقعیت سازمانی زنان هیات علمی از دیدگاه خود آنها می توان به تعارض نقش و تبعیض جنسیتی اشاره کرد. این در حالی است که مهمترین عامل موثر در این خصوص از سوی مردان عضو هیات علمی عامل تعارض نقش اعلام شده است.
