گسترش قراردادهای مربوط به پیش فروش ساختمان از یک طرف و عدم کفایت مقررات قانون مدنی در حمایت از پیش خریداران ساختمان قبل از ساخت کامل آن و به تبع آن ایجاد مشکلات عدیده برای افراد در جامعه، قانونگذار را بر آن داشت تا در سال 1389، قانون پیش فروش ساختمان را به تصویب برساند. به طرفین اینگونه قراردادها، پیش فروشنده و پیش خریدار گفته می شود. تصویب قانون مذکور را باید منشاً تحولاتی در فروش ساختمان دانست. پیش بینی جریمه تأخیر در صورت عدم انجام به موقع تعهدات توسط پیش فروشنده، لزوم تنظیم سند رسمی برای پیش فروش ساختمان، درج نکات پیش بینی شده قانون در قرارداد منعقده و سایر ضمانت اجراهای متفاوت از ضمانت اجراهای موجود در قانون مدنی از جمله این تحولات است. یکی از مهمترین تعهدات پیش فروشنده در این قانون، ساخت و تکمیل ساختمان بر اساس شرایط و اوصاف مذکور در قرارداد و در موعد تعیین شده، است. در این مقاله، تعهد پیش فروشنده به ساخت و تکمیل ساختمان و ضمانت اجرای آن در قانون پیش فروش ساختمان و مقایسه آن با تعهد بایع در قانون مدنی، بررسی می گردد تا تحول ایجاد شده به در این زمینه، تبیین گردد.
