دانش روان شناسی کنونی با فراموش کردن روان انسان مدتی است در رفتار قابل تجربه محدود گردید. این دانش، از سابقه تاریخی اش منحرف شده است. سابقه ای که نفس را به عنوان محور مورد بررسی قرار می داد. فیلسوفان مسلمان مانند آن چه در قبل وجود داشت تلاش نمودند علم النفس را به عنوان یک علم مورد بررسی قرار بدهند. شیخ شهاب الدین سهروردی به عنوان فیلسوف اشراقی مانند دیگران به دلائلی برای اثبات نفس انسان در کنار بدن توجه کرده است. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی در پی واکاوی دیدگاه وی درباره اثبات نفس می باشد. یافته های مقاله حاکی از آن است که سهروردی با اشاره به عدم فراموشی خود، مجرد بودن جایگاه معلومات، تغییر اعضای بدن، عدم اشاره به نفس و غیره این موارد به اثبات وجود بعد غیر مادی می پردازد.
