|
عنوان
|
تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح آمیلوئید بتا 42، نپریلیزین و γ-سکرتاز در هیپوکامپ موش های نر مدل آلزایمری با تزریق هوموسیستئین
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ورزش درمانی، بیماری آلزایمر، نپریلیزین، هموسیستئین
|
|
چکیده
|
سابقه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر سطوح آمیلوئید بتا 42 (Aβ 1-42)، نپریلیزین و γ-سکرتاز هیپوکامپ موش های نر مدل آلزایمری با تزریق هوموسیستئین بود. مواد و روش ها: بدین منظور 50 سر موش صحرایی نر (سن 12 هفته) در 5 گروه آلزایمر کنترل، آلزایمر تمرین، سالم کنترل، سالم تمرین و شم قرار داده شدند. برای القای آلزایمر، از تزریق هوموسیستئین با دوز 6/0 مولار به درون بطن مغز موش ها استفاده شد. گروه های تمرین با سرعت 27 متر در دقیقه با شیب صفر درجه (معادل 80-75% VO2max)، 60 دقیقه در هر جلسه و 5 روز درهفته) روی نوارگردان تمرین کردند. سطوح Aβ1-42، نپریلیزین و γ-سکرتاز به روش الایزا با استفاده از کیت های تحقیقاتی مخصوص موش های صحرایی اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سطح Aβ1-42 هیپوکامپ در گروه آلزایمر کنترل نسبت به گروه های سالم کنترل و سالم تمرین بالاتر بود (001/0=P). سطح γ-سکرتاز در گروه آلزایمر کنترل نسبت به گروه های سالم کنترل، سالم تمرین و شم به طور معناداری بالاتر بود (001/0=P). هم چنین سطح این متغیر در گروه آلزایمر تمرین نسبت به آلزایمر کنترل به طور معناداری کم تر بود (001/0=P). بین سطح نپریلیزین هیپوکامپ گروه های تحقیق تفاوت معناداری مشاهده نشد (07/0=P). میانگین سطوح Aβ1-42 و γ-سکرتاز ارتباط مثبت معناداری با یک دیگر داشتند (001/0=P، 54/0=r). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد تمرین ورزشی می تواند از طریق کاهش سطح γ-سکزتاز، به کاهش سطح Aβ در مغز موش های آلزایمری منجر شود و می تواند به عنوان یک روش درمانی مکمل در بیماران آلزایمر مورد مطالعه قرار گیرد
|
|
پژوهشگران
|
اکبر حاجی زاده مقدم (نفر پنجم)، مهدی هدایتی (نفر چهارم)، ضیاء فلاح محمدی (نفر سوم)، مرضیه ثاقب جو (نفر دوم)، علی یعقوبی (نفر اول)
|